Ένας καλός λόγος, ένας έπαινος με κάνει να συγκεντρώνω τον κόσμο όλο στον εαυτό μου, χωρίς να σκέφτομαι, ο ανόητος, ότι προσπαθώ να ρίξω τη θάλασσα ολάκερη σ' ένα πηγάδι... Πόσο ανυπόφορη γίνεται μια σταγόνα όταν νομίζει πως η θάλασσα εξαρτάται απ' αυτήν;" Η χρυσή ισορροπία ανάμεσα στο εγώ και στο εμείς του Μακρυγιάννη.
Στην ιστορία των ανθρώπων η ψυχική δύναμη του καθενός μας καθηλώνεται στην πορεία της κοινωνικής εξέλιξης από λίγους ισχυρούς που διεκδικούν να...
επιβληθούν στα μυαλά των υπολοίπων μας. Και στην πορεία αυτή εργαλεία όπως οι θεσμοί, τα κατεστημένα, οι προκαταλήψεις, τα ταμπού, και οι περιορισμοί τροφοδοτούν στην έπαρση των ισχυρών να επιβληθεί και να χωρέσει τη θάλασσα στη δική του σταγόνα.
Το κοινωνικό DNA των αγανακτισμένων της πλατείας, του καναπέ, του καφενείου, των αμφιθεάτρων στα πανεπιστήμια, των χίπις, των ακροδεξιών ή των ακροαριστερών δεν είναι ανώτερο ή κατώτερο από το δικό σας ή το δικό μου. Ακόμα και αυτών της τηλεοπτικής δημοκρατίας που συγκεντρώνουν τα φώτα πάνω τους περισσότερο από την πραγματική ζύμωση της αγανάκτησης έχει την ίδια αξία, διαφορετική όμως ισχύ.
Από την στιγμή που η ισχύς γίνεται υπεροψία και το θάρρος, αλαζονεία η αξία αυτή μετατρέπεται σε ανοησία. Και σήμερα βιώνουμε αυτήν ακριβώς την κατάσταση στο επίπεδο της ηγεσίας του τόπου. Είναι χρήσιμο να μην αφήσουμε όμως αυτή η έπαρση της ανοησίας να επηρεάσει τις δικές μας σταγόνες. Κάθε σταγόνα είναι χρήσιμη σε αυτό το τσουνάμι που βλέπουμε να εξελίσσεται χωρίς κεντρική διεύθυνση, μηνύματα και εντολές των ισχυρών.
Είμαστε οι τυχεροί να κρατάμε στα χέρια μας εισιτήριο VIP στην αρένα της ιστορίας, και το momentum της έναρξης του αγώνα να είναι πολύ κοντά. Οι σταγόνες των διαφορετικών απόψεων που σήμερα συμβολικά χαρακτηρίζονται ως αγανάκτηση αναζητούν το συνεκτικό τους κρίκο. Η θάλασσα βλέπετε περιέχει όλες τις σταγόνες και η ισχύς της προέρχεται από την συνεκτικότητα των σταγόνων αυτών.
http://press-gr.blogspot.com/2011/06/blog-post_3825.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου